.
.
Aanvullend op mijn vorige artikel over welke camera je best kan aanschaffen, zijn er ook een boel mensen die door de bomen het bos niet meer zien wanneer het op het kiezen van het juiste objectief aankomt. Groothoek, prime, tele, kit: het aanbod is immens. Graag werp ik een blik op de wondere wereld van glaswerk, vanuit het standpunt van een dierenfotograaf.
.
Portret & Standfoto’s
Voornamelijk bij het fotograferen van honden kan je qua objectief vrij flexibel zijn: zelfs met een simpele kitlens die vaak al bij een DSLR body zit inbegrepen (18-55mm) kan je al leuke portretfoto’s maken. Hou hier wel rekening met de kleine brandpuntafstand: je zal dichter bij het onderwerp moeten staan waardoor je snel rare verhoudingen krijgt, vooral bij paarden. Dit is echter snel op te lossen door een lenscorrectie toe te passen bij het nabewerken in bijvoorbeeld Photoshop.
Een prime lens (met vaste brandpuntafstand, bijvoorbeeld 50mm) wordt zeer frequent gebruikt bij het portretteren van mensen. Naast het feit dat je ook hier vervorming kan krijgen door de korte afstand, is een prime over het algemeen niet heel handig bij dieren. Er is namelijk geen zoombereik waardoor je zelf als fotograaf naar voren of achteren zal moeten bewegen. Zeker bij ongeduldige en beweeglijke dieren kan dit een probleem vormen. Voordeel is dat deze lenzen vaak wel een stuk goedkoper zijn in aanschaf, naast dierenfotografie erg veelzijdig inzetbaar zijn en de kwaliteit ook een stukje hoger ligt.
Met een telelens tot slot kan je als fotograaf niet alleen zoomen, je kan ook verder van het onderwerp af gaan staan. Dit zorgt voor mooie en realistische verhoudingen van het model, en je bekomt daarenboven een betere bokeh. Dit laatste wil zeggen dat de achtergrond onscherper zal worden, waardoor je meer diepte in de foto krijgt (de scherpte-diepte wordt kleiner). Kortom: het onderwerp (nl hond of paard) zal er meer uitspringen.
.
Actiefoto’s
Dieren in beweging fotograferen is een hele kunst: ze zijn vaak snel en onvoorspelbaar en minder ontvankelijk voor instructies. Belangrijk is dan ook om een lens te hebben die A) snel én ver kan in-/uitzoomen en B) een voldoende snelle AF (autofocus) heeft. Deze eigenschappen vind je bijna uitsluitend terug in telelenzen.
Indien je op termijn vaak binnen wil fotograferen (bijvoorbeeld op wedstrijden) zal je een lens moeten kopen die heel lichtsterk is. De lichtsterkte wordt aangegeven door het F-getal die in de naam van de lens verwerkt zit. Hoe lager dit getal, hoe meer lichtsterk. De meeste standaard lenzen zitten rond de f/4.0. Voor lichtarme omstandigheden heb je echter al gauw een f/2.8 nodig. Groot nadeel: lichtsterke telelenzen hebben een behoorlijk prijskaartje…
.
Conclusie
In mijn ogen blijft een degelijke telelens dé ultieme musthave voor elke dierenfotograaf. Naast hun soms onhandige grootte en gewicht zijn ze erg gebruiksvriendelijk en veelzijdig. Bovendien is er voor elk budget wel ééntje te vinden. Enkele voorbeelden van telelenzen met hun richtprijs:
– Canon EF-S 55-250mm f/4.0-5.6 (€220)
– Tamron 70-300mm f/4.0-5.6 (€340)
– Nikkor AF-S 70-300 f/4.5-5.6 (€520)
– Tokina AT-X 70-200mm f/4.0 Nikon (€850)
– Canon EF 70-200mm f/4.0 (€1050)
– Sigma 70-200mm f/2.8 (€1050)
– Canon EF 70-200mm f/2.8 (€1950)
– Nikkor AF-S 70-200mm f/2.8 (€1930)
Joyce Pauwels Fotografie 